“हाम्रो विजय अर्थात् प्रजातान्त्रिक विचारको विजय सामन्तवादका उपर अवश्यम्भावी छ भन्ने कुरामा मलाई कुनै द्विविधा छैन; हामीलाई कैदी बनाएपछि स्थापित गरेको व्यवस्थाको आधार नै शुन्य छ; यस व्यवस्थाले न त राष्ट्रिय जीवनको आर्थिक, भौतिक उत्थान नै गर्न सक्छ, न त यसले नागरिकहरुको स्वतन्त्रतता र आत्मभिमानको भावनालाई नै सदाको लागि कुल्चेर आफूलाई सुदृढ बनाउन सक्छ ।”
“कुनै क्षेत्रमा पनि नेपाली जीवनले उपेक्षा गरेको सामग्री यस व्यवस्थाले राष्ट्रमा संग्रह गर्न सक्छ । शुद्ध दरबारी सैनिक आधारबाहेक यस व्यवस्थालाई सुदृढ पार्ने राजनीतिक, आर्थिक या सामाजिक व्यवस्थामा यसले निश्चय नै आफ्नोलाई आधार खोज्छ; तर, के तिमी सामन्ती आधारमा अब पनि केही अवशिष्ट शक्ति छ र ?”
“त्यो व्यवस्था त स्वयम् आधार खोजिरहेको छ र अहिले स्थापित भएको शासन व्यवस्थामा त्यसलाई त्यो आधार पाएको जस्तो भएको होला । यी सबै तर्क मेरो मनमा आउँछ र निश्चित रुपले विजयको घोषणा गर्छु तर ज्योतिष जस्तो मलाई प्रश्न गरिन्छ, कुन दिन त्यो विजयको घडी आउने हो ? आज या भोली के हुने हो ? कति दिनसम्म यो तानाशाही व्यवस्था चल्नेछ ? म निश्चित भविष्यवाणी गर्न सक्तिन र भन्छु, बाहिरको गतिविधि, संगठनको रुपरेखा र अरु आवश्यकीय सामग्री सामुन्ने नभई केवल काठमान्डौंका पत्र बुलेटिनको आधारमा म केही भन्न सक्दिनँ । आधाररहति तर्क अन्धोको लाठी जस्तो हुन्छ, कहिले लाग्छ तर धेरैजस्तो लाग्दैन ।’ “
